Bilgi kirliliğinden ve bilgi fazlalığından boğuluyoruz, farkında mısınız?
Sanırım her şeyin olduğu gibi teknolojinin de en kötü yanını kullandık. Televizyonda gündüz kuşağında sağlık adına bilgiler veren uzmanlar, internette tıklanma kaygısızla sürekli, gereksiz bilgi bombardımanına tutan alanında tecrübeli kişiler, duygu sömürücü geçmişi şifalandıranlar ve tabii ki mucizelerin oturduğunuz yerden rakamlarla size ulaşacağını söyleyenler… İşte tüm bunlar ve daha fazlası yüzünden artık herkes, hepimiz, herşeyolog olduk.
Hepimiz her şeyi çok biliyoruz. Doktora gidiyoruz, teşhisini beğenmiyoruz. Psikoloğa veya Psikiyatriste gidiyoruz, tedavi yöntemine karışıyoruz. Eğitimden, borsadan, siyasetten her şeyden sizce de çok çok bilmiyor muyuz? Ah be teknoloji, hayatlarımızı nasıl da fark ettirmeden çaldın. Bilmemek - cahillik kötü neden okumuyor, araştırmıyorsun derken şimdi de... Her şeyin fazlası zarar, tabii bilgininde. Düşünsenize, eskiden neden daha mutluyduk. Çünkü kararında bilgiye sahiptik çünkü herkes sadece bilmesi gerekeni bilir ve alanında uzman olan kişiye de güvenirdik. Şimdi her şeyin en iyisini biz bilir hale geldik. Ah yazık bize... Eskiden oturup sohbet etmenin, dertleşmenin bir tadı vardı. Şimdi çocuğundan bahsediyorsun, karşındaki kişi psikolojiden giriyor eğitimden çıkıyor. Seni anlamak ya da sadece dinlemek yerine teşhisi de tedaviyi de koyuveriyor hemen ( tabii ki yanlış bilgisiyle) e doğal olarak sohbet etmeninde, dertleşmelerinde tadı kalmıyor. Ruha dokunan sohbetler yapamıyoruz artık arkadaşlarımızla. Teknoloji ruhlarımızı çaldı, hepimizi birer uzmana dönüştürdü. E böyle olunca da doğal olarak sohbetlerin tadı kaçtı. Sanki iki arkadaş değil de, uzman konukların bir araya geldiği televizyon programı tadında sohbetler yerini aldı. Sonra da soruyoruz işte kendimize, bu kadar kalabalığın içinde neden yalnızız diye…
