''Biz Bir Bebek Beklerken Bir Melek Geldi'' - Röportaj

Biraz kendinizden bahseder misiniz?
- Ben Hikmet Altınbaş. Kayseriliyim, okul öncesi öğretmeniyim. 2 çocuğum var biri down sendromlu.

Kaç yaşında anne oldunuz, ilk çocuğunuz mu down sendromluydu?
- 25 yaşında anne oldum. İlk çocuğum down sendromlu olan Azra'ydı şuan 16 yaşında.

Azra'dan sonra çocuk planlamasında bir kaygınız oldu mu?
- Azra ilk anneliğim ilk heyecanımdı. Bende her hamile anne gibi bir bebek beklerken rabbim bize bir melek gönderdi. İyi ki göndermiş. İkinci hamileliğimde oğluma hamileyken kaygılar taşıdım tabi ki, “down sendromlu olur mu?” diye ama 2. sınıf öğrencisi bir oğlum var çok sağlıklı çok şükür.

Sizin 16 yıllık bir özel annelik tecrübeniz var. Özel bir anne olacağını yeni öğrenen ya da hamileyken böyle bir şüphesi olan annelere vereceğiniz bir mesaj ya da bir öneriniz var mı?
- İlk annelikte bende yaşadım o şoku. Belki benim bekârlık döneminde öğretmen olmamdan ve kaynaştırma öğrencilerimin olmasından dolayı biraz daha sağlam adımlar attım. Ama rabbim de bize nasip etmiş çok güzel bir duygu… Annelik zaten başlı başına bir özel bir durum o yüzden yılmasınlar, evlatlarından vazgeçmesinler. Sosyal çevreye ayak uydursunlar. Tabi ki kolay bir süreç değil yaşadıklarımız, illaki zor bir süreç ama rabbim vermiş. ilk annelikte illaki kaygılar oluyor bende çok ağladım. ‘Neden ben?' diye sormadım diyemem ama büyüdükçe o verdiğin emeğin karşılığını alıyor olmak çok güzel. Kaygılanmasınlar, her anne kaygılıdır ama içleri huzur olsun. kaynaştırmadan hiç vazgeçmesinler ve mutlu olsunlar. Anne ne kadar mutlu olursa her şey o kadar kolay. Her şey sevgiyle çözülüyor sevgiyle güzel adımlar atsınlar.

Toplumdan size karşı bir destek veya bir dışlama hissediyor musunuz?
- İlk zamanlar Azra'yı parka götürdüğüm zamanlar çocuğunu parktan kaçırmaya çalışan aileler oluyordu. Ama benim öğretmen olmam Azra için şanstı. Çalıştığım ana okullarda hep ben varsam kızım da var dedim. İmzaladığım sözleşmelerde hep önceliğim bu oldu. Ama ilkokul 1'de çok etkilendiğim bir şey yaşadık. Azra'yı kayıt ettirmek için gittiğim okulda okul müdürü öğretmenlere sınıfın dolu olduğunu söyleyip, gönderin demişti ve ben bunu duydum. Öğretmenler bana gelip sınıfımız dolu dediğinde çok üzüldüm. Ağlaya ağlaya okuldan çıktım ama rabbim bir şekilde başka bir kapı açıyor. Azra farklı bir okula gitti karşımıza çok fedakâr, çok iyi bir öğretmen çıktı. 4 yıl boyunca çok güzel adımlar attık.

Sizi en mutlu eden ya da en etkileyen bir an var mı?
- Azra'nın ilk anne deyişi… Anneler hep sizi çok iyi anlıyoruz derler ama öyle olmuyor bir özel anneyi ancak bir özel anne anlıyor. Azra'da unutamadığım şey ilk anne deyişi ilk yürüyüşü… İlk adımında tüm ev çığlık çığlığa olmuştuk.

Azra bunları izlese Azra'ya nasıl bir mesaj vermek istersiniz?
- Yüzündeki gülümseme, gözündeki o ışık, çevrene verdiğin o enerji her daim seninle olsun.

Toplumdan bir beklentiniz var mı?
- Sadece destek olsunlar. Ben bir eğitimci olarak kaynaştırmaya hep sıcak baktım ama toplumda sadece benim olmam ya da özel annelerin yüreği yetmiyor. Sayı gün geçtikçe artıyor. Okullar sadece ticari amaçlı kurumlarına kabul edip ötelemesinler. Diğer çocuklar ne yapıyorsa özel çocuklarda aynısını yapsın. Sevgilerini versinler. Özel çocuklar çok masumlar korkulacak bir şey yapmıyorlar. Biz bir özel aile olacağımızı bilemezdik, kimse bilemez o yüzden destek olsunlar. Diğer çocukların aileleri de sınıfta kaynaştırma varmış çocuğumuzu alalım demesinler. 21 Mart Down Sendromlular Farkındalık Günü ama sadece o gün kutlanıyor. O günle kalmayalım tüm etkinliklerde de özel çocukların yeri olsun.

Devletten destek alıyor musunuz?
- Biz, bez mama anlamında bir destek almadık, ihtiyacımız da olmadı ama özel eğitime gidiyor. Azra çok seviyor, mutlu oluyor ama yetmiyor.

Bizler aracılığıyla bir mesaj vermek ister misiniz?
- Öğretmenlere ve velilere kaynaştırma ile ilgili bir eğitim verilebilir. Ama istediğimiz ve beklediğimiz tek şey sevgi. Sevgi her şeye yeterli sadece bu güzel yolculukta bize destek olsunlar zorlaştırmasınlar.

Gülşen Büyükçekiç