Türkiye’de her yılsonu milyonlarca çalışanın gözü kulağı asgari ücret zammında oluyor. Bu yıl da büyük bir heyecanla beklenen zam oranı açıklandı. Ancak bu zam, ekonomik koşullar göz önüne alındığında, tartışmaları da beraberinde getirdi.
Açıklanan zam oranı, ilk bakışta olumlu bir gelişme gibi değerlendirilse de birçok çalışan için endişeleri beraberinde getirdi. Akıllara gelen ilk soru “Bu artış hayat pahalılığını telafi edebilecek mi?” Çünkü asgari ücrete yapılan zam her ne kadar maaşlara yansısa da, yüksek enflasyon ve artan yaşam maliyetleri karşısında reel alım gücünün artıp artmayacağı belirsizliğini korumaya devam ediyor. Son yıllarda market raflarında artan fiyatlar, konut kiralarındaki yükseliş ve enerji giderlerindeki artış, maaş zamlarının daha açıklanmadan erimesine neden oluyor. Asgari ücretle geçinen bir ailenin temel ihtiyaçlarını karşılayabilmesi, sadece maaş artışıyla değil, aynı zamanda piyasa denetimlerinin ve ekonomik istikrarın sağlanmasıyla mümkün olabilir.
Asgari ücret artışı çalışanları memnun etmeyi amaçlarken, işverenler için de ciddi bir yük haline gelebiliyor. Küçük ve orta ölçekli işletmeler artan personel maliyetleri nedeniyle zorlanabilir ve bu durum işsizliği artırma riskini beraberinde getirebilir. Bu nedenle işverenlere yönelik teşvikler ve destek paketleri gibi adımlar atılması da önemli olabilir. Bu şekilde işten çıkarmaların da önüne geçilmiş olur.
Sonuç olarak, açıklanan asgari ücret artışı umut verici bir adım gibi görünse de, ne yazık ki etkileri yaşam koşulları üzerinde değerlendirildiğinde eksik kalan yönleri daha net ortaya çıkıyor. Gerçek bir refah artışı için kapsamlı ve sürdürülebilir politikalar gerekiyor. Çünkü bana göre ekonomik zorluklar yalnızca maaşlarla değil, toplumun genelindeki adalet ve fırsat eşitliğiyle aşılabilir. Bu süreçte, hem çalışanların hem de işverenlerin beklentilerinin dengeli bir şekilde karşılanması gerekiyor. Ancak çalışanlar açısından değerlendirecek olursak bu yıl da asgari ücretin milyonlarca çalışanın umudunu kırdığı bir yıl oldu.
Unutulmamalı ki hak edilen ücret yalnızca geçim için değil, insanca bir yaşam için de gereklidir.
