Hayatımız boyunca ailemizin, arkadaşlarımızın etrafımızdaki insanların bizimle ilgili ne dediği, bizden ne istedikleri her zaman önemli olmuştur bizim için. Onların mutluluğu için ya da benimle ilgili ne düşünürler acaba diyerek geçer çoğu zaman ömrümüz. Başkalarının şekillendirdiği dünyada yaşarız ve nedenini sorgulamayız bile. Çünkü içinde bulunduğumuz dünyanın bazı kalıpları vardır ve bize söylenen doğru budur. Dolayısıyla bu doğruların izinden gideriz. Kalıplarımızdan çıkamadığımız, sorgulamadığımız ve bir şeyleri değiştirmediğimiz sürece başkalarının dediği yönde, yarattığı algılar çerçevesinde yaşarız.
İş hayatını ele alacak olursak size söylenen ilk şey maaşı dolgun, sigortanızın yattığı kurumsal bir şirkette iş bulmanızdır. Toplumun öğrettiği ve onay verdiği şey budur. Bu yüzden ayaklarınız geri gitse de sevmediğiniz bir işte çalışmanın doğru olduğunu sanırsınız ve mutluluğunuzu önemsemezsiniz. Bu sadece küçük bir örnek ama unutmayın ki imkansız yoktur hayatta. ‘İnanmak başarmanın yarısıdır’ sözü ne kadar doğru bir söz. Bir şeyi yeterince inanarak isterseniz eninde sonunda olur. Tabi başarmanın diğer yarısı da çok çalışmaktır. İstediğiniz şey için ne kadar çok çalışırsanız, üzerine ne kadar çok kafa yorarsanız gerçekleşme ihtimali o kadar artar. Duygu ve mantık arasındaki dengeyi de iyi kurmak gerek. Sadece hayalperestlik yaparsanız sonu hayal kırıklığı olabilir. Çok fazla rasyonellik de kişinin kendini bastırmasına ve yapabilecek potansiyeli varken garantici davranmasına sebep olabilir. Bu yüzden mantığınız ve duygularınız arasındaki dengeyi iyi bulmanız gerekiyor.
Duygusal bağımlılık ve öz bakım konularını da ele alalım. Kendimizi sevdirmek, hayatta bir yer edinmek isteriz. Asıl önemli olan şeyin aslında kendimizi sevmek olduğunu unuturuz. Başkalarını memnun etmeye çalışırken kendi hayatımızı kaçırdığımızı fark etmeyiz bile. Oysa ki hayat her zaman bizimle ilgilidir, başkalarıyla değil. Nasıl olduğumuz, hayatımızda ne yaptığımız tamamen bize bağlı ve bizim kararımızdır. Bu yüzden insanlara karşı sağlıklı sınırlar koyup hayır diyebilmeyi öğrenmeliyiz. Çünkü o sınırlar aslında bizi biz yapan şeylerdir. Bu sayede hem benliğimizi hem de gerçek mutluluğu buluruz. Oğuz Atay’ın da dediği gibi ‘’Kimi istersen onu seç, ama önce kendini seç.’
