Geçtiğimiz günlerde şahsi sosyal medya ‘’Facebook’’ hesabım üzerinden yıllardır tanıdığım fakat uzun zamandır görüşmediğim birinden, bir mesaj geldi. Bu mesajı yazan kişi epeydir ortalarda yoktu.
Hatta geçtiğimiz günlerde de bu kişi nerede acaba diye aklıma gelmişti açıkçası! Kendisi iş insanı olduğu için olumsuz kötü bir şey aklıma gelmedi, iş yoğunluğu vardır diye düşündüm. Sosyal medyaya zaman ayıramıyordur dedim. Sonra bu iş insanından gelen mesaj üzerine işin aslını öğrendim ki çok büyük bir sıkıntı ile mücadele ediyormuş. Kısa süreli benimle dertleşti. Bu kişinin televizyon zamanında bana reklam desteği olmuştu ve benim ona vefa borcum vardı. Allah yardımcısı olsun.
Bu bahsettiğim iş insanı şahıs, bir arkadaşına kefil olmuş. Sonra arkadaşı bir kazaya karışıp vefat etmiş. Daha sonra kefil olduğu yüklü miktardaki borcu, bu iş insanı ödemiş. Üzerine o kafa dalgınlığı ve üzgünlük ile büyük bir trafik kazası geçirmiş. Hem psikolojik, hem de fizyolojik olarak uzun süre yatağa bağımlı kalmış. Bütün işleri kötüye gitmiş ve bir anda o iş insanı her şeyini bir bir kayıp etmiş.
Öyle ki, 4 aydır doğalgaz faturasını dahi ödeyemez hale gelmiş, elinde avucunda ne var, ne yok ise hepsini kaybetmiş. Bir insanın gördüğünden geri kalması ne büyük bir imtihandı! Allah korusun…
Kendisini elimden geldiğince, dilimin döndüğünce teselli etmeye çalıştım. O konuşma bile onun için ne kadar değerliydi, defalarca kez bana teşekkür ederek, memnuniyetini dile getirdiğinden anladım...
İşin en acısı da, sağlığı, malı mülkü, konumu yerinde iken etrafında pervane olan tüm arkadaşları, dostları ve akrabaları başına gelen bu talihsizliklerden dolayı onu terk etmişler.
Hem maddi, hem manevi oldukça fazla kayıplar yaşamış. Bu durumu bana tabi yüzeysel olarak anlattı, yaşananlar aslında bu kadar basit değildi. Acıyı yaşayan bilir. Yara sadece sahibini acıtır.
Buradan çıkaracağımız sonuç ise insanların çok vefasız olmasıdır.
İnsanların çıkarları konuşunca, vicdanları susar.
Menfaati bitenin, muhabbeti de biter bu böyledir.
Tutar elin, görür gözün! Başka kimseden fayda yoktur.
İnsanlar sizi sadece makamınız, konumunuz ve paranız için sevip sayarlar. Sizden menfaati varsa size yaklaşımı ona göre şekillenir. Sizi sıradan bir mesleği yaparken sevip, sayıyor mu ona bakmalısınız.
Ben bir yerin başında olursam etrafımda beni pohpohlayan o kadar çok kişi olur ki! Peki, ben o koltuktan kalkınca yine bana yaklaşım aynı olur mu? Hayır olmaz! Ye kürküm, ye misali!
Makamım, konumum yâda param varken yanımdan ayrılmayan, gece gündüz beni arayan soran kişiler, benim tökezlemem ile birlikte yanımdan teker teker gitmeye başlarlar.
Hatta öyle bir hal olur ki öldüğünüz vakit, ‘’aman bundan bana bir daha ne fayda olacak’ ’denir ve cenazenize bile gelmeye tenezzül edilmez. Telefonunuza kardeşim diye kaydettikleriniz bile sizden geride kalanların telefonuna bakmaz. Acı ama gerçek bu! Kimseden beklentinizi yükseltmeyin!
Helalinden, alın teri ile ekmeğini kazandıran her mesleğe saygım sonsuzdur. Hiçbir meslek grubunu hor görmek, küçümsemek olarak anlaşılmasın söylediklerim, ama sıradan bir ayakkabı boyacısı ile bir makamın başında olan kişi aynı ilgiyi alakayı görmez… Bu pervanelik sizi yanıltmasın!
Şu da bir gerçek ki; bu dünyada her şey bir anda gelir geçer. Bu gün veren Allah’ın, yarın almaya gücü yeter. Düşmem dersin, düşersin! Şaşmam dersin, şaşarsın! Allah şaşırmasın.
Güzelliğini kaybetmeye bir sivilce, malını kaybetmeye ise bir kıvılcım fazlası ile yeter.
Bu arada güç dengesi de çok değişkendir. Bu gün zirve de olan, yarın bir hiç olabilir.
Bu gün bir hiç olan ise, yarın zirvede olabilir. Onun için bulunduğun konumun, makamın ve paranın hiçbir hükmü yoktur. Bütün bunların büyüsüne kapılıp, yalancı renklerine kanma!
Her şeyini kaybetmek için, bir kıvılcım, belki de küçük bir ah yerle bir olmana yeter…
Bunca vefasızlığın arasında; ne oldum delisi olmanın, kırıp dökmenin, üzüp incitmenin âlemi var mı?
Günün Sözü;
Benim başardıklarıma "hayret" edersen, benim özgüvenimi artırırsın! Kendi yapacaklarına "gayret" edersen, kendi özgüvenini artırırsın!
Telaş etme; senin olan, seni bulur!
