Kimi zaman etrafınızda, ‘Ben iyi bir insan olmaya çalışıyorum, kimsenin kalbini kırmıyorum, iyi davranmak için elimden geleni yapıyorum ama bir türlü karşılığını alamıyorum’ diyen birileri illaki olmuştur. Peki, bu iyiliği neye borçluyuz?
Ne demiş Mehmet Akif Ersoy
Aldanma insanların samimiyetine!
Menfaatleri gelir her şeyden önce.
Vaad etmeseydi Allah cenneti,
O’na bile etmezlerdi secde.
Bu hayatta her şeyin bir nedeni var. Hiçbir insan nedensiz bir şey yapmaz. İyi olduğu için yalnız olan insan neden iyi olduğunu bastırarak göstermeye çalışır?
İyi olduğun için mi yalnızsın, yoksa yalnız olduğun için mi iyisin?
İnsanın etrafındaki seven kişi sayısı arttıkça, etrafındakilerin gördüğü nankörlük seviyesi de doğru orantılı şekilde artıyor. En iyi dönemindeyken, o etrafından aldığı gücü farkına varan insan, içindeki gizli narsisizmi ortaya çıkarıyor. Bu narsisizm duygusunun büyüsüne kapılan birey, zamanla sevdiklerine zarar vermeye başlıyor. İnsanlar yavaş yavaş uzaklaştıktan sonra derin bir yalnızlığa doğru sürüklendiğinin farkında varınca kişiliğini değiştirme gereği duyuyor. Bu yalnızlık onu o kadar çok etkiliyor ki yeniden iyilik haline dönmeye çalışıyor, kendine çeki düzen verip olması gerekenden daha iyi bir insan oluyor ve o malum cümleyi kullanıyor: ‘İyi bir insanım ama yalnızım...’
İyi bir arkadaş edinmeyi herkes ister. İyi kalpli, etrafında fazla arkadaşı olmayan, iyi düşünceli, iyi bir insan...
Sonra yeni arkadaşlar edinmeye başlıyor. Hoş sohbetler, güzel anılar. Arkadaş çevresi gitgide genişlemeye başladıktan sonra kalabalığın arasında bazı sevdiklerini unutuyor. Farkında olmadan o gücü tekrar hissedip içindeki gizli narsisizmi yeniden çıkarmaya başlıyor ve döngü tekrarlanıyor.
Bu düşünce herkes için geçerli olmasa da, sonuçta toplumdaki çoğu kişi bu maskeyi taşıyor. Kendini olağan duruma göre şekillendirip çok farklı gösterebiliyor. Önemli olan, yalnız olmak ya da pek çok arkadaşın olması değil; önemli olan, var olan insanlara gerektiği gibi davranıp kötü yaklaşmamak. Geç olmadan sahte kişilikten kurtulup, özümüzdeki iyi insana sahip çıkmalıyız. Çizgimizi bozmayıp, sevdiklerimizle beraber her zaman daha iyisine ilerlemeliyiz. Ya da kaliteli bir yalnızlıkla kendimizi soyutlamalıyız.
İyi olmaktan asla vazgeçmemeliyiz. Hayat kısa ve sevdikçe güzel...
