Hayatın her alanında insan ilişkileri büyük önem taşıyor, hepimiz bunun farkındayız.
Bazı durumlar vardır ki, birine gösterdiğiniz iyi niyet ve hoşgörü, zamanla ters tepebiliyor. Çoğu insan, samimiyeti ve ilgiyi güzel değerlendirirken bazıları bu durumu bir güç gösterisine çeviriyor.
İlk başta mütevazı ve saygılı görünen kişiler, kendilerine biraz alan açıldığında veya ilgi gösterildiğinde tamamen değişiyor.
Özellikle iş hayatında, sosyal çevrede ya da aile ilişkilerinde bu durumu sıkça görebilirsiniz. Birine destek olursunuz, yol gösterirsiniz, bir hata yaptığında görmezden gelirsiniz. Ama gün gelir, o kişi size tepeden bakmaya başlar.
Sizi hafife alır, emeğinizi yok sayar, hatta saygısızlık yapmaya cesaret eder. İşte tam o noktada insanın içinden, şimdi bunun suratına bir tane çaksam rahatlarım hissi geliyor. Ama işte, biz medeni insanlarız ve yumruk yerine mesafe koymayı tercih ediyoruz.
İnsan, doğası gereği nankör müdür, yoksa güç eline geçtiğinde mi değişir?
Aslında her ikisi de doğru. İnsanların büyük bir kısmı, kendilerine tanınan özgürlüğü ve verilen fırsatları suistimal etmeye eğilimlidir.
Eğer baştan nerede durması gerektiğini göstermezseniz, bir süre sonra sizi kendi oyun alanına çekmeye çalışır. İnsanlara değer verirken, kendinizi yok saymayın. Çünkü bazen en büyük hayal kırıklıkları en fazla değer verdiklerimizden gelmez mi?
O yüzden ne fazla yüz verin ne de tamamen yok sayın. Gerektiğinde mesafenizi koyun, gerektiğinde de gerektiği gibi konuşun. Çünkü biz medeni insanlarız gerektiği yerde yumruk atamıyoruz maalesef…
