Bazen bir şeyler hissedersin. Ortada somut bir kanıt yoktur ama içindeki ses bir şeylerin yolunda gitmediğini fısıldar. Sezgilerin devreye girer, parçaları birleştirmeye başlarsın. Ama çevrendekiler seni “çok düşünmekle” “kafanda kurmakla” suçlar. “Abartıyorsun, çok hassassın” derler. Ve sen, kendini sorgulamaya başlarsın. “Acaba gerçekten abartıyor muyum? Boşuna mı kuruntu yapıyorum?” diye düşünürsün.
Sonra bir gün, sezdiğin her şeyin doğru olduğunu öğrenirsin. O küçücük şüphelerin aslında boşa olmadığını, hissettiklerinin gerçeklerle örtüştüğünü fark edersin. O zaman içinden geçen duygu tarifsizdir. Haklı çıkmanın garip bir tatmini olur ama aynı zamanda hayal kırıklığı da hissedersin. Çünkü en başından beri doğruyu görmene rağmen, insanlar seni kendi hislerinden şüphe ettirmeye çalışmıştır.
Sezgi bazen mantıkla açıklanamayan ama içten içe bilinen bir gerçektir. Kadınların özellikle bu konuda çok güçlüdür. Detaylara dikkat ederiz, ses tonlarındaki küçük değişimleri fark ederiz, gözlerdeki kaçamak bakışları yakalarız. Bir şeyleri hissetmek için illa somut bir delil aramayız, çünkü beden dilinden, enerjiden, küçük değişimlerden bile durumları sezebiliriz. Ama çoğu zaman bu sezgiler hafife alınır.
İnsanlar seni “kafanda kurmakla” suçladığında aslında seni manipüle ederler. Hissettiklerini görmezden gelmeye başlarsın iç sesini bastırırsın. Oysa ki o ses hep doğrudur. Ve bir gün gerçekler açığa çıktığında kendine dönüp sorarsın “Neden en başında kendime inanmadım?”
Bir durumu önceden sezmek ve sonunda haklı çıkmak, insana tuhaf bir tatmin duygusu verir. Ama bu tatminin içinde burukluk da vardır. Çünkü keşke haklı çıkmak yerine yanılıyor olsaydın. Keşke gerçekten kuruntu yapmış olsaydın ve her şey düşündüğün gibi olmasaydı. Ama gerçekler gün yüzüne çıktığında sadece iç sesini bastırdığın için değil, çevrendekilerin seni susturmasına izin verdiğin için de üzülürsün.
İşte tam da bu yüzden artık sezgilerimi yok saymamayı öğrendim. Bir şeyleri hissediyorsam, bunun bir nedeni vardır. Kim ne derse desin içimdeki sesi susturmayacağım.
