Süper Lig'de gergin bir haftayı geride bıraktık. Hem de çok gergin...
İslam Alemi’nde önemli ve hayırlı bir ayda yer alıyoruz. Bu ayın önemlerinden biri de birleştirici ve barıştırıcı olmasıdır. Ramazan ayında kimse birbirine dargın kalamaz. Kötü sözler insanlardan uzaklaşır, yemekler paylaşılır aynı sofrada buluşulur.
Ama gel gelelim ki bizim insanımız; iş yerinde, sokakta, evde ve futbol müsabakalarında sinir harbiyle mücadele ediyor. Son derece gerginiz... Ülke olarak pimi çekilmiş bomba gibi her an patlamak üzereyiz.
Sorarlarsa "orucuz, o yüzden gerginiz"
Ülkemizde çoğu şeyde olduğu gibi yaptığımız ibadeti bile tam anlamıyla yapamıyoruz.
Gelelim asıl konumuza...
Pazar günü bu ülkede bir futbol müsabakası oynandı. Adı üstünde 'futbol'! Yani bir oyun...
Ama bizim ülkemizde oynanınca oyunluktan çıkıp, savaş arenasına dönüyor.
Trabzonspor - Fenerbahçe maçından sonra yaşananlar bu ülkede ilk kez yaşanmadığı gibi son kez de yaşanmayacak. Sahaya atlayan ve 'taraftar' tanımının ötesinde birer şiddet unsuru haline gelen insanların, elinde kesici aletler ve sopalarla sahaya dalmaları kabul edilemez bir durum.
Olayın hakemler, golle, penaltıyla şunla bunla hiçbir ilgisi yok. Bu durumda futbol, teknik - taktik konuşmanın bile bir anlamı yok. Bu olay futbolun ötesinde bir durum…
Dünyaya rezil etti bu olay bizi…
Bir insan neden bu kadar çığırından çıkar? Neyin öfkesi, neyin şiddeti bu? Bu iki takım arasında yıllardır devam eden bu kavga ne zaman bitecek? İlla sahada biri ölünce mi olayın ciddiyetin anlayacağız? Yetkililer neden bu duruma çözüm bulamıyor? Futbolseverler olarak her sene Trabzon'da bu görüntüleri görmek zorunda mıyız?
TFF Başkanı gibi artık ben de “yeteeer” demek istiyorum…
Bu müsabakada yaşananların sadece bir suçlusu yok. Birden fazla suçlusu var. Yukarıda da bahsettim bu ülkede bu olaylar ilk kez yaşanmadı diye. Evet, bu olaylar çok kez yaşandı ve yaşanmaya da devam ediyor. Ama ne hikmetse bir türlü sonu gelmiyor. Çünkü caydırıcı cezalar yok. Ne taraftara, ne takıma, ne futbolcuya ne de başkana...
Herkesin yaptığı yanına kar kalıyor.
Biz konuşmaya yazmaya devam edeceğiz, ama bu olaylar bitmeyecek. Net adımlar atılmadığı sürece bu olayların önü kesilmeyecek.
