Hande Sarıoğlu, Didem Delen, Bilal Özcan ve Pınar Eliçe'nin Beyaz Tv’de canlı yayınlanan ‘Söylemezsem Olmaz’ programlarında Narin’in vefatına dikkat çekmek için attıkları çığlıklar sosyal medyada gündem oldu. Ancak, beni en çok rahatsız eden, bu çığlıklardan ziyade, sunucuların sahte tavırlarıydı.
Suratlarından eksik etmedikleri ağır makyajları, dikkat çeken dekolteleri, yapmacık jest ve mimikleri bir yana (ki bu ayrıntılar aslında hiç de göz ardı edilecek gibi değildi), çığlık attıktan sonra gülmeleri… O kadar basit ve bayağı bir davranış ki... Toplumu, izleyicilerinizi kandırdınız diyelim, ama kendinize hiç mi saygınız yok? Aynaya bakınca nasıl rahat ediyorsunuz, anlamakta güçlük çekiyorum.
Bir yandan insanlar bu düzen nasıl değişir, toplumdaki şiddet ve cinayetlere nasıl son verilir diye çaba harcarken; ekranların önünde, küçücük bir çocuğun ölümünden bile menfaat sağlamaya çalışmanız gerçekten utanç verici. Böyle bir olay karşısında sergilenen bu kadar yapmacık bir tavır beni derinden yaraladı.
Toplumda ki bu çürümüşlük, bu kokuşmuşluk işte tam da bu tür insanlar yüzünden bir türlü sona ermiyor. Empati yoksunluğu, "bana dokunmayan yılan bin yaşasın" zihniyeti, adaletsizlik ve sosyal medyanın kötüye kullanımı... Eğitim, kökünden kazınıyor. Ve işte insanlar bu hale getiriliyor.
İnsanların duygularını önemsememeleri, olaylara duyarsız kalmaları, sorgulamaktan kaçınmaları adeta öğretiliyor. Ardından, sosyal medyada yarattıkları bu yapay karakterleri örnek göstererek, özellikle gençleri etkileyip bu davranışları normalleştiriyorlar.
Bir millet böyle mi çürür? Ne yazık ki öyle. Yazık, gerçekten çok yazık...
