Nazenin

Şimdi otuz yaşımdayım…
İnkisari hayallerimde bir duraktayım.
Ruhumun hilkatinden bir parçayım. 
Ne çok yaşamışım, ne çok ölmüşüm.
***
Vehçemi şaşırmışım biraz… 
Bastığım yerlerde sönmüş çiçekler.
Gönlümü gece etmişim.
Ümit ışıklarında kaybolmuş, taşlara takılmış düşmüşüm.
***
Canım acıyor şimdi!
Nevbaharım kaydı ellerimden, yetişememişim.
Kaç defa tekerrür etmiş habersiz duygularım.
Kaç defa mihnet dolmuş içim.
Şimdi otuz yaşımdayım.
***
Saç tellerim buğulanır tek tek, beyaz beyaz… 
Ufkun ışıkları çarptıkça çehreme.
Bir yıldız parlar gökyüzünde. 
Çil gözlerim aralanır biraz.
Bir ses gelir ardımdan.
***
Şimdi otuz yaşındasın!
Çelikten toprağı dele dele geldiğin yaşındasın.
Bastığın yerlerde tohum bitmeli şimdi.
Ayağa kalk!
Yeisle tekerrür etmesin bu kalp.
***
Yeniden doğuyorsun hayata.
Yeniden başlıyorsun…
Meltemi senden esen mutluluklar getiriyorsun ayaklarıma.
Nefesi sende olan, yeni bir başlangıç geliyor diyara. 
Sen geliyorsun”
Şimdi otuz yaşındasın. 
Bırak savrulsun ardında yapraklar. 
Ah etme, onlar seninle yeşerirler. 
Senden sonra ümit yaprakları doluyor şehrimize. 
***
Öyle yıkma kendini.
Kalkışın her şeyden güzel olacak.
Yürüdüğün ince ipler sana diyar olacak.
Yaşamakta ayak dirediğin her yaşına.
Bir el oldun, bir yaş oldun asrına.
Sen yarına bir umut sakla.
Bu senin en güzel başlangıcın olacak.