Yepyeni hayatlar, yeni planlar, yeni seyahatler kısacası bir sürü iyi dileklerle başlamıştık 2023’e. Umduğumuz gibi olmadı ve tartışmasız hepimiz çok sıkıntılı günler geçirdik. Deprem ise insanlığın konuşamadığı son noktaydı adeta… Hepimizin bam teli ama bizleri kendimize getiren bir milat da oldu aslında. Yanlışlarımızla yüzleştik. Bir nebzede olsa özümüzü yeniden keşfettik. Tek yürek olduk, kenetlendik. Geçti gitti, bitti artık derken sabaha karşı uykusunda ölen onca insanı unutmadık. Hala içerilerde bir yerde yastayız, unutamayız…
Bu şoktan henüz çıkamamışken seçim gündemiyle bir kez daha sarsıldık. O şu partiden bu diğer partiden şeklinde ayarsız ayrıştırmalar zaten yerinde olmayan mental sağlıklarımızda bomba etkisi uyandırdı ve sonrasında gelen ekonomik yıkımlar derken baharın gelip geçtiğini fark dahi edemedik. Sahi Mayıs ayı böyle mi geçerdi önceden? Havaların ısınmasıyla bağ mevsimi başlar, hazırlıklar yapılır, en büyük telaşımız toprağına zamanında kavuşturamadığımız fidelerimiz olmaz mıydı? Huzurun adıydı Mayıs… Şimdilerde herkes yorgun, alıngan, gülmeyi unutmuş ve kaygılı... Hiç kimse bir sonraki adımın ne olacağını kestiremiyor maalesef. Yürekler darda...
Millet olarak az hezeyanlar yaşamadık biz… İlk kez hayal kırıklıklarıyla bezenmedik. Çok daha iyilerini de kötülerini de gördük. O zaman neden bu ümitsizlik. Neden pozitif düşüncenin sağlam karakterine inanmıyoruz artık… Küllerimizden doğmak yerine niçin kaygılarla ömrümüzden ömür alıyoruz. Zaman böylesine kıymetliyken, bizim yaşadığımız tek bir güne kelebekler ömür diyorken hangi hakla yüreklerimizi karanlıklarla bilinmeze kuşatıyoruz. Mayıs’ı kaybettik… Mayıs bitti… Ama bence henüz kaybedilmemişken bu Haziran sevgi, saygı, hoşgörü vakti... Yani demem o ki, bu Haziran hepimiz için Yürek Haziran’ı…
Yaşamdan tek salise bile çalmadan yürek Haziranımıza yoldaş olalım.
