İşçinin ve Emekçilerin bayramıydı...
1 Mayıs’ta, işçilerin ve sendikaların katılımıyla, bayram tadında meydanlarda coşkuyla kutlanması gerekirken neler oldu?
İşçiler kendileri adına düzenlenen bayramdan uzakta, Sindirella misali, iş yerlerinde çalışmaya devam ettiler... Hoş çalışmamış olsalar da neyi kutlayacaklardı ki, 17 bin TL ile açlık sınırında olmalarını mı?
Bir kaç siyasi parti, bir kaç dernek... Her sene aynı düzenek. Böylelikle işçinin ve emekçinin günü oldu mu size kendini göstermek isteyenlerin show alanı, bu senede hikâyemiz aynı mutsuz sonla bitiyor, maalesef…
E kısmet, seneye bakalım neler yaşayacağız… Ne demişler, Allah'tan ümit kesilmez ya da durun durun bence bu daha uygun, umut fakirin ekmeğidir.
Bir de işsizlerimiz var, işçi bayramını çalışarak geçirmeye ve 17 bin TL almaya razı olan ama yine de iş bulamayan. Bir de okumuş, kendini geliştirmiş ama yine de asgari ücretle çalışmaya zorlanan ve bunu kabul etmeyen kesimimiz var. İnatla hakkını arayarak, köle arayan sisteme karşı çıkan kesim…
Kaçak işçilerimiz var, kayıt dışı çalıştırılanlar hani, nasıl unuturuz. Onlarında bayramı sayılır, kutlamadan geçemeyiz.
Çerçeveye dar açıdan değil de geniş açıdan bakarsak herkesin bir aması, fakatı, lakini var. Kime sorsan kendisi haklı! Haklı, çünkü herkes kendi penceresinden bakıyor hayata çünkü kimse empati yapmak istemiyor çünkü herkes kendisini haklı görmekten mutlu. Neden? Yanıtı çok kolay, empati demek karşındakini anlamak ve yaşanan sorunlara çözümler aramak demektir de ondan. Ama kendin haklıysan ne olur, sadece köşenden dünyayı izlersin hem de keyifle...
Çalışan ve çalışmayan tüm işçi sınıfının 1 Mayıs İşçi ve Emekçiler günü, Birlik ve Dayanışma günü kutlu olsun...
Sevgili Mayıs merhametin, sevginin, umudun ve iyiliğin çiçek açtığı bir ay ol lütfen...
