Sadece Kayserispor değil ülkedeki bütün kulüplerin birkaçı hariç hepsi batağın içinde.
Bunun ana sebebi de dernek statüsünde yönetilmeleridir. Göreve gelenler ileriyi düşünmeden günü kurtarma, ceplerini doldurma ya da eskilerin enkazını kapatma peşinde olunca borçlar dağ gibi birikiyor.
Kulübü batağa sürükleyenler sonra genel kurullarda ben yokum deyip, elini kolunu salayıp gidiyorlar.
Olan kulüplere; yarınalrına, geleceğine oluyor.
Sistem maalesef Türkiye'de böyle. Dernek statüsünde yönetilen kulüpler, kimsenin kimseden hesap sormadığı, soramadığı genel kurullarda aklanıp gidenler kulüpleri bu hale getirdiler.
Eğer tüzükte bütçenin yüzde beşini aşan, borçlanma olursa başkan ve yöneticiler sorumludur denilse ya kimse göreve gelmez ya da gelenler de edebiyle, namusuyla görevini yapmaya çalışır. Borçlandırırlarsa da ceplerinden ödemek zorunda kalırlar.
Erol Bedir'in en son seçildiği genel kurulda bütçenin yüzde onunu aşan borçlardan yöneticiler sorumludur maddesi eklendi. Eklendi eklenmesine de daha aradan üç ay gibi bir süre geçer geçmez bırakıp gittiler. Çünkü kötü son görünüyordu.
Şirketleşme sadece Kayserispor için değil bütün kulüpler için gerekli bir zaruri ihtiyaçtır.
Böylelikle kulüplerdeki bozuk düzenlerde sona erer, herkes bütçesine, gelerine göre harcama yapar, kimse kulübü batağın içine sokup kaçıp gitmez.
Ama maalesef Türkiye'de sistem buna izin vermiyor.
Çünkü şirketleşme olursa siyasette işin içine fazla giremez, dışarda kalacak. Kimse kendi adamına kulübü teslim etmeye kalkmaz.
Şirketleşme olursa işin başındaki insanlar sorumluluğu üstlenip gereksiz borçlanmalarla, gereksiz transferlerle kulübü batağa sürüklemezler.
En önemlisi de ceplerini doldurup kaçıp gitmezler. Dediğim gibi bu sorun sadece Kayserispor'un değil ülkenin bir sistem sorunudur.
Yani bizde asıl sistem, sistemsizlik.
Bu yüzdende başta Kayserispor olmak üzere kulüplerin dernek statüsünden çıkarılıp şirketleşmesi çok zor bir ihtimal!
