Eskiden insanların bir duruşu, bir onuru, bir tarafı olurdu. İstemesek, sevmesek de saygı duyardık. Karakterli, onurlu der duruşunu takdir ederdik.
Bir zamanlar insanlar, bazı şeyler yanlış gittiği zaman devrim yapar, protesto hakkını kullanırdı. Şimdi! Şimdi en fazla alışveriş yapıyorlar. En tehlikeli cümlenin arkasına sığınıyorlar ‘bir daha mı geleceğiz dünyaya, boş ver’...
Aslında bunun altında da 60’lar da başlayıp 80’ler de pik yapan siyasi olaylar var.
O dönemde karşıt gruplar arasında sokaklara taşan silahlı çatışmalar, faili meçhul cinayetler, askeri darbeler ve yitip giden onca can... Haliyle o günlerden sonra aileler, yaşadıkları acıların etkisiyle, bir olay olduğu zaman çocuklarına hemen 'sen karışma evladım, boş ver evladım, sen ekmeğine bak çocuğum' dedikleri için bu mantıkla yetişen kişiler de şuan doğal olarak artık yanlış olduğunu düşündükleri durum karşısında birleşip tepki gösteremiyor. Çünkü tepki nasıl gösterilir bilmiyorlar, maalesef…
Peki, bu durumun sonucunda ne oldu, sizce aileler doğru bir şey mi yaptı? Tabii ki hayır.
Karşı çıkmak, hakkımızı savunmak, fikrimizi belirtmek ve doğru yolu aramak varken uysallık ve anı kurtarmak adına koca ülke de hakkını savunan kalmadı. Herkes fikrini söylemekten çekinir hale geldi. Tek bir doğru varmış gibi kabul edildi ve farklı fikirler tartışılmaktan çekinildi. Hal böyle olunca da ortada güçlülerin sözünün geçtiği bir dönem başladı.
Gençlik Her Dönemde Umuttur
Ama yeni yetişen gençlik tam tersine, özgürlüğüne düşkün ve fikirlerini dile getirmekten çekinmiyor, baskılara boyun eğmiyor. Hani şu hep eleştirilen Z kuşağı... Eleştiriliyorlar çünkü insanların alışkanlıklarına ve dikte edici tavırlarına karşı kendi doğrularını dile getirebiliyorlar, korkak değiller.
Akıllılar, görüyor, düşünüyor ve çözüm üretiyorlar. Umutları kırılmak istense de çözüm odaklı yaklaşımlarıyla sorunlar karşısında daha mücadeleciler. Üstelik bu dönemde hem maddi hem manevi bir savaşın içeresindeler.
Gençlik bitmiş denilen, hani o çoğunlukmuş gibi düşünülen sosyal medyada ki gençlik, gerçeklikle bağdaşmıyor. Sadece çok göz önünde oldukları için biz onları çoğunlukmuş gibi düşünüyoruz. Algı oyunu gibi düşünün, lütfen. Bu yüzden geleceğimizden mutluyum, umutluyum...
