Bu dünya da insan olmak zor bir mesele, başka dünya da şuan için yok aslında ama hep böyle söylenir ya… Alışkanlık… İyi bir insan olabilmek için aslında genel doğrularımız var. Mesela nefsine hâkim olmak, kötülüklere karşı durabilmek, yanlışı algılayıp uzak durmak, kul hakkına girmemek, yalan söylememek başlıca maddelerden sayılabilir.
Aslında çoğu insan kendisini iyi biri zannediyor, zannediyor diyorum çünkü yaptıklarına kılıf uydurmada o kadar usta ki, artık kendisi de yanlışlarının doğruluğuna inanmış durumda. Trajikomik hayatlar yaşıyoruz bu memlekette...
Bence İyi bir insan olabilmek önce kendini tanımaktan da geçiyor. İyi taraflarını ve kötü taraflarını fark edersen törpülemen gereken noktalarını ve öne çıkartman gereken noktalarını bilirsin. Bu da sana iyiye veya kötüye giden yolda farkındalık kazandırır. Yol ayrımlarında, en sevdiğim ve en tehlikeli bulduğum bakış açısı 'bir kere geliyoruz şu hayata' nasılda cezbedici ve mantıklı gelir yanlışa giden yolda... Oysa hayat basit, sev - güven - paylaş ve inan.
Hayatın bizden iki şey istediğine inanıyorum. Öncelikle elindekilerle mutlu ol, sonra da daha iyine sahip olmak için mücadele et.
Gözlemlerime göre insanların en çok karıştırdığı iki kavram var, teslimiyet ve şükretmek...
Zannedilir ki teslimiyet olunca çaba gerekmez, hayat vereceğini çabasız, emeksiz verir. Ne büyük yanılgı, oysaki hayat çaba ve emek üzerine kurulur. Sen elinden geleni yapacaksın sonrasını Allah'a( kadere, evrene vb adına ne demek istersen) bırakacaksın. İşte o zaman teslimiyet olur. Ve o andan itibaren yaşanılacak olanı kabullenmek, sahiplenmekte ayrı bir erdemdir. İşte ondan sonrası da şükretmek için en güzel nokta. Çünkü bilirsin, yaradan, seni senden daha çok düşünür ve seni senden daha iyi tanır. O yüzden dersin, olanda da bir hayır var olmayanda da.. Ne büyük huzurdur bu bilince sahip olabilmek.
Hayat gerçekten kısa, daha çok gülmeli daha çok sevmeli...
Ve Dip Not: İyilik kazanır...
