Habil ile Kabil’den beri insanın olduğu yerde fitne, fesat, kin, nefret ve kibir, hiç eksik olmamış. Olmayacak da.
İnsanın yaradılışından beri süregelen bu alışkanlık günümüzde de sürekli evrim değiştirerek devam ediyor.
Ağzımızı açtığımız zaman hepimiz gönül insanı, dürüst, kimsenin kötülüğünü istemeyen melek gibi insanlarız.
Bu sözler tabi ki ayna karşısında kendimize söylediklerimiz.
Ayranım ekşi diyeni duydunuz mu ?
Yanlışlar ve doğrular, ortama göre, insana göre, havanın nemine, bulutuna, güneşin rengine göre değişir (!)
Gariptir insanoğlu...
Bir ben olayım, gerisi laf-ı güzaf...
Dünyanın kendi ekseni etrafında döndüğü gibi saçma sapan bir hayale inanmıştır.
Kimdir bunlar, şöyle bir düşünün bakalım eminim çevrenizde çok sayıda vardır bu tiplerden...
Tek tek sıralayıp canınızı sıkmayım boşu boşuna.
HİÇ işte dırıvırı adamlar.
Kiminle iki kelam laf edelim desek, ‘Yalan dünya’ diye başlıyor söze.
Peki bu kadar hırsta neyin nesi sorusuna, ‘Aha geldik gidiyoruz’ sözleriyle başlayan çoluk çocuk var.
Bir dikili ağacımız olsun diyerek devam ediyor.
Kronik hastalıktır aslında bu.
Ne diyelim Allah herkese sağlıklı bir akılla yaşamayı nasip etsin.
